Hoxe pintei de roxo os beizos.
E quería darche un bico, pra deixarcho marcado e que non te esqueceras de min.
Como non estabas, chorei.
E quería que me deixaras ponher a cabeza no teu hombro, pra consolarme.
Como non estabas, tiven que chorar soa.
E quería, cada vez máis, que estiveras comigo.
Pero sabía que non ías vir.
A pintura dos ollos converseuse en acuarela sobre as minhas pernas.
Porque non puden deixar de nombrarte e chorarte.
Porque non podo bicarte.
Sem comentários:
Enviar um comentário
tes algo que dicir... seino...